Naar Fatima en Tomar

Fatima

En ja dan Fatima.
Fatima is dé pelgrimsplaats en heilige plaats van Portugal. Hier zouden drie herderskinderen op 13 mei 1917 Maria hebben gezien en vervolgens nog eens op de 13^e van de volgende vier maanden, waarbij Maria de laatste keer drie voorspellingen zou hebben gedaan. 

Woensdag 11 september

We rijden er met de camper vanaf Coimbra – nog steeds met vermijding van de tolweg – in zo’n anderhalf uur naar toe. Op de plaats van de verschijning is nu een kapel  en vlakbij is een kerk gebouwd met – net als bij het Sint Pietersplein – half  rondgaande balustraden. Het enorme plein voor de kerk heeft afmetingen als van het Sint Pietersplein. Er wordt gebeden, er worden kaarsen met armen vol letterlijk gestookt (en niet zachtjes opgebrand) en ook hier zijn er pelgrims, die op hun knieën naar de kerk kruipen. Als niet-katholieken kijken we het allemaal met een mengeling van verbazing, gêne en scepsis aan.  

Onnodig te zeggen dat in het dorp Fatima de souvenirwinkeltjes met Maria-beelden in alle soorten en maten zich aaneen rijgen.  Hoewel het morgen de 13^e is en die belangrijke datum gepaard gaat met een processie,  laten we die aan ons voorbij gaan.

We rijden door naar het zo’n 40 kilometer oostwaarts gelegen Tomar, een lief plaatsje  met een aardige hoofdstraat en een mooi plein. Morgen bekijken we hier het kasteel.

Overnachten doen we op de Camping Municipal in Tomar.
    campingtomar.wordpress.com   
     39°36’25.12″N
      8°24’36.74″W

We hebben vandaag 126 kilometer gereden. 
Het is vandaag heel warm, meer dan 35 graden.  

Burchten en kloosters in Tomar en Batalha

Burcht en klooster in Tomar

De zon staat weer hoog aan de hemel en eigenlijk lijkt het te warm om het hoog boven Tomar uittorende enorme complex van burcht, kloosters en kerk te bekijken, dat eens de vesting was van de tempeliers. 

Camperreis Portugal Donderdag 12 september  Dag 18

Maar dat valt enorm mee. Die vroegere ridders, geestelijken en koningen bouwden niet alleen prachtig maar creëerden met hun metersdikke muren ook koele en schaduwrijke onderkomens. We dwalen dan ook met  plezier enige uren door de zalen en galerijen en bewonderen het fraaie raam van het klooster. 

Deze burcht is destijds gebouwd op instigatie van de orde van de tempeliers. Dit was een religieus-militaire verenigingen van ridders, die zich tot taak had gesteld het Heilige Graf in Jeruzalem en de pelgrims op hun tocht daarheen te beschermen. Later had de orde vooral de opdracht om de Portugese Koninklijke macht te vergroten en financierde de orde ontdekkingsreizen. 
Wereldberoemd is het raam van de kapittelzaal. Het vier meter hoge venster is versierd met het kruis van de Christusridders met aan weerszijden daarvan allerlei motieven uit de zeevaart: touwen, kabels, masten en koralen en het portret van een zeeman. 

Het is met de camper niet ver rijden vanaf de camping campingtomar.wordpress.com  , GPS:      39°36’25.12″N      8°24’36.74″, waar we hebben overnacht.  Parkeren kunnen we langs de opgaande straat bij het kasteel. 

Tomar

Batalha

De nieuw weg IP9 brengt ons van Tomar met de camper vervolgens 45 kilometer westwaarts, naar Batalha. In die plaats staat ook al weer een enorm klooster met kerk. Het complex  geldt als een van de meesterwerken van de gotiek en prijkt niet voor niets op de Werelderfgoedlijst van Unesco. 

Het is zeer uitbundig versierd met allerlei torentjes, beelden, ranken en kantachtige randen. We kijken ons ogen uit. Het is nog steeds warm maar ook hier is het binnen weer heerlijk koel.  In de kerk geeft het zonlicht gekleurde strepen op de pilaren. Er is een prachtig versierde kloostergang en een bijzonder plafond. Als klap op de vuurpijl is er de onvoltooide kapel met een schitterend versierde toegangspoort. Het is onvoorstelbaar hoeveel vakwerk hier ooit door ambachtslieden is geleverd.
In 1388 is met de bouw van het klooster begonnen en na enkele eeuwen bouwen was het complex bijna af. Toen stopte de bouw echter, omdat de koning geen geld meer had voor Batalha en alles in Lissabon investeerde. De kapel met toegangspoort bleef dus onvoltooid . . . 

Ons toegangskaartje is ook nog geldig voor het klooster van Alcobaca maar dat bewaren we nog even. We rijden nog eens 25 kilometer naar het westen en zijn dan in het kustplaatsje Nazaré. Hier vinden we een plaatsje op camping-orbitur-valado  R. dos Combatentes do Ultramar 2, EN 8-5 Km 9,   2450-148 Nazaré

We hebben vandaag 75 kilometer gereden. 
Het weer blijft zonnig en warm, tot 35 graden.

Nazaré

Vrijdag 13 september

Nazaré

De camping ligt een paar kilometer van Nazaré en de weg er naar toe is steil, bochtig en druk. Kortom, niet prettig om te fietsen. Er rijdt wel een bus maar zeer onregelmatig. Een taxi brengt uitkomst: die rijdt ons voor 4 euro midden in het stadje en zet ons af bij de overdekte markt.

Nazaré blijkt verder een echt toeristisch badplaatsje met een strand, een boulevard en straatjes vol souvenirwinkeltjes en restaurantjes. 

In één ervan zien we onze kans schoon om – eindelijk – gegrilde sardientjes te eten. Een kabeltreintje brengt ons naar een hoog op een rots gelegen stadsdeel. Ook hier wordt het beeld voornamelijk bepaald door winkeltjes vol toeristenzut. Maar het uitzicht op het strand van Nazaré vergoedt veel. Alles bij elkaar hebben we het hier met een dagje wel gezien.

Het weer is warm, boven de 30 graden.

Alcobaca, Obidas, Ericeria, Mafra

Zaterdag en zondag, 14 en 15 september

Alcobaca

Een zwerfauto, zo noemen Belgen een camper en deze dagen maken we die benaming zeker waar. We zwerven zaterdagmorgen laat weg uit Nazaré naar het zo’n 15 kilometer naar het oosten liggende  Alcobaca.

Hier ligt na Tomar en Batalha het derde klooster op rij. Het is een enorm klooster met in het midden een kerk. We raken een beetje blasé van al het moois dat we al hebben gezien, want eigenlijk vinden we dit klooster na dat in Batalha weliswaar wel groot maar ook een beetje eenvoudig. De kerk herbergt wel de prachtig bewerkte graven van Prins Pedro en zijn vrouw Ines. Pedro’s vader liet de geliefde vrouw van zijn zoon vermoorden. 

Alcobaca

Obidos

Na dit droevige verhaal rijden we zuidwaarts naar Obidos. Dit is een toeristen trekkend geheel ommuurd stadje, dat schilderachtig tegen een berg is geplakt. We lopen er de hoofdstraat door en keren via hellinkjes en trappetjes terug naar onze camper. Een wandeling over de gladde stenen van de stadsmuur vinden we (zonder railing) te griezelig.

Zondag zwerven we verder, nu weer een beetje westwaarts naar de kaap en vuurtoren van Peniche. Daarna voert de N247 onze vlak langs de kust naar Ericeira. Ook dit is weer zo’n vissersplaats, die het inmiddels vooral van de toeristen moet hebben. Vissersbootjes zijn er nog wel, al liggen ze deze zondagmiddag allemaal netjes op het droge bij de haven geparkeerd.

En verder gaan we weer, naar Mafra. Daar staat ook al weer zo’n enorm, wat protserig aandoend koninklijk paleis. Verder dan een blik vanaf het enorme plein ervoor komen we niet, want Mafra blijkt niet op campers te rekenen.

We kunnen althans geen goed plaatsje voor ons slakkenhuis vinden. Bovendien is de zondag al ver om en rest ons ook wel erg weinig tijd om deze kolos te bekijken. We besluiten Mafra te laten voor wat het is en rijden zo’n 25 kilometer door naar het zuiden, naar Sintra.

We hebben deze dagen respectievelijk 52 en 130 kilometer gereden. 

• We vinden een plaatsje voor de nacht op de camperplaats in Obidos,  vlakbij het aquaduct, op een steenworp afstand van de toegangspoort van het stadje. campercontact.sitenr. 10830     N 39.35622,  W -9.15661 

• In Sintra komen we terecht op de gedoogplaats op de parkeeerplaats Parque do Porto aan de Azinhaga da Sardinha, op 250 meter van het centrum. Er is ook nog een andere camperplaats: campercontact.sitenr. 23597

De dagen beginnen bewolkt, al breekt ’s middags de zon wel door. De temperatuur is gezakt tot 22 tot 25 graden. 

                                                                     Verder naar Sintra, Lissabon en zuidwaarts