Van Penruddock via Gretna Green naar Troon

3 juni

Gretna Green

We zijn al decennia lang getrouwd en we lezen dat Gretna Green vooral een ‘touristtrap’ is. Toch kunnen we de verleiding niet weerstaan om bij deze oude trouwlocatie even te stoppen. We komen er immers langs, op weg van het Lakes District in Engeland naar Schotland.  

Inderdaad is de oude smidse vooral uitgebreid met talloze winkeltjes en eetgelegenheden. In het oude gebouwtje van de vroegere smidse amuseren we ons met de verhalen over de gehaaste trouwbeloften, die hier in vroeger tijd werden gedaan. In Schotland golden tot 1940 andere trouwwetten dan in Engeland. In het Noorden mochten jongverliefden al op 16-jarige leeftijd trouwen, zonder toestemming van de ouders. Heel wat stelletjes maakten hier gebruik van, ook uit hogere kringen! Het levert verhalen op van goed voorbereide reizen naar Gretna Green, (het eerste plaatsje over de Schots-Engelse grens)  en woedende vaders, die de jonge bruid nog op tijd probeerden in te halen.

Tegenwoordig is de smidse een wettelijk toegestane trouwlocatie, waar ook deze zondag stelletjes gebruik van maken. In heel Gretna Green vinden per jaar maar liefst 5000 huwelijken plaats.

Na dit romantisch intermezzo rijden we verder via de A76, richting Kilmarnock. Onderweg stoppen we nog bij het fraaie kasteel Drumlanich. Hier hangen een echte Rembrandt en echte Holbein in de hal maar we vinden de toegang van 10 pond per persoon wel wat gortig en houden het bij een foto van de buitenkant van het kasteel.

De dag eindigt in Troon, aan de Firth of Clyde. We staan hier op een parkeerterrein, voorbij de haven, achter een houtzagerij en hebben een fabuleus uitzicht op het  eiland Arran. 

In de camper het reisverslag bijwerken

Van Troon via Inveraray en Oban naar Loch Leven

4 en 5 juni

Het water van zee-engten, de spiegels van Lochs en hoog oprijzende groene bergen vormen deze dagen ons decor. Geologisch gezien zijn we vanaf Troon al gauw de Highlands binnen gereden, al hebben we dat nog niet direct zo gemerkt. 

Vanaf Troon rijden we langs de kust naar Greenock. Al rijdende hebben we een mooi gezicht op de zeearm de Firth of Clyde en de op zo’n 20 mijl van de kust liggende eilanden, die als rotsachtige bergen uit zee oprijzen. 

Langs de lochs

Wie aan Schotland denkt, denkt ook aan de lochs. Loch is de Schotse naam voor een meer of een inham van zee en in dit deel van Schotland rijgen deze watervlaktes zich als kralen in een ketting aaneen. 

We laten Glasgow rechts liggen en komen bij Loch Lomond, volgens de reisgidsen een van de populairste lochs. Dat is op deze vrije Bank Holiday goed te merken. Het is druk in Balloch (wat bij het Loch vooral een met opzet gebouwde verzameling winkels, restaurants en een aquarium lijk te zijn, waar families zich kunnen verpozen).

Charmanter is Luss met zijn cottages met bloementuintjes, al is het ook hier druk. Luss blijkt een populair oord om te trouwen. We zien er zelfs twee bruiloften; bij allebei zijn de mannelijke gasten in kilts gestoken. In de feestelijke uitvoering met jasjes, kousen en alles wat er bij hoort, zien de (jonge) mannen er imposant en goed gekleed in uit! 

De Lochs volgen elkaar op: van Loch Lomond rijden we naar Loch Lon en verder naar Loch Fyn. Het landschap is prachtig; groene bergen rijzen langs de oevers van de spiegelgladde lochs op. Langs de weg bloeien ook hier de rododendrons, afgewisseld met brem.

We stoppen even op een bergpas met de toepasselijke naam Rest and be thankful. Nu slingert de weg zich langs en over de berg maar in vroeger dagen moet dit een lange en moeilijke weg zijn geweest. 

We blijven de nacht staan in Inveraray  (Camping Argyll, aan de oever van het Loch).

Inveraray

Het stadje Inveraray met zijn witte huisjes ligt heel schilderachtig aan Loch Fyn. We bezoeken er de oude gevangenis en leren er veel over het gevangenisleven in de 19e eeuw, een strak leven, vol orde en discipline. 

Gevangenis in Inveraray

Arme zielen zaten er soms maanden of jaren een straf uit voor het stelen van een onderrok. Natuurlijk waren er ook lieden die meer op hun geweten hadden maar vaak werden vergrijpen wel heel zwaar gestraft. Hoewel gevangenen dat regime vast wel beter vonden dan eerdere straffen als het met een oor vastnagelen aan de galg voor 24 uur of vastgebonden op een tafel 10 of twintig slagen met een bosje wilgentakken op de blote billen krijgen. . Het aardige is dat in de gevangenis cipiers en gevangenen worden nagespeeld. Zie en huiver! 

Oban

Het imposante, grijze kasteel van Inveraray bekijken we nog van de buitenkant voordat we verder rijden naar Oban aan de westkust.

Op de drukke havenpier hier eten we bij een onooglijk groen houten kotje vers bereide mosselen. Het is ons speciaal aanbevolen door een van de ‘gevangenen’ in de gevangenis van Inveraray. 

Mosselen eten in Oban. 

Hoewel de bordjes op de parkeerplaatsen in Oban voor ons niet erg duidelijk zijn, geloven we niet dat hier overnachten op de parkeerplaats is toegestaan. We wijken uit naar de camping ten zuiden van Oban. 

Overnacht: Via een zeer smal weggetje komen we daarom in de buurt van Oban voor de nacht terecht op camping Roseview Caravan park. We krijgen het laatste plekje. 

Adres: Rose View, Glenshellach, Oban, Argyll PA34 4QJ. Geen navigatie gebruiken! Route: Vanaf de A816, ten zuiden van Oban op de rotonde richting hospital. Ziekenhuis voorbij rijden en door rijden tot je bij een kleine rotonde komt. Daar rechts en weg volgen langs huizen. De weg buigt naar links en gaat de heuvel op. Doorrijden tot je links de bordjes ziet naar Roseview Caravan Park. 

We hebben vanaf  Troon 245 km gereden.

Over het weer hebben we tot nog toe geen klagen. Regen hebben we amper gehad en eigenlijk is het nog steeds alle dagen zonnig geweest. Wel is het fris: het blijft voor ons weer voor een (katoenen) trui of een (dun) vest.

6 juni

Chocolade

Behalve van mosselen genieten we in Oban ook van chocolademelk van echte chocolade  in de Oban Chocolate Factory. Een aanrader, net als de ter plekke gemaakte cakes en chocoladebonbons. 

Mc Caigs Tower

We hebben dat lekkers wel verdiend, vinden we, nadat we naar Mc Caigs Tower zijn geklommen en naar Dunollie Castle zijn gewandeld. De Tower lijkt op het Colosseum en is ooit door een rijke  bankier gebouwd als een soort werkelozenproject. In zijn plan moesten er nog beelden in de bogen komen maar voor die tijd overleed hij. Zijn bouwwerk is nooit afgemaakt. Mooi is het niet maar daarvandaan heb je wel een prachtig uitzicht over de stad en de baai.

De ruïnes van het kasteel Dunollie vinden we wel maar de toegang tot het Lairdshuis kunnen we niet vinden. We laten het weer bij foto’s. 

We maken nog een omweggetje naar het bergbeklimmersparadijss Glencoe maar vinden het visitorscentrum tegenvallen. Voor de expositie moet je betalen en de gehoopte informatie over wandelingen in de omgeving ontbreekt, helaas. We troosten ons met het onderstaande  plekje aan Loch Leven. 

Loch Leven

Penny wise en pound foolish   

We zijn er altijd goed in geweest. Vandaag hebben we pakweg 20 pond bespaard door niet op een camping te staan maar te kiezen voor een gratis plekje bij Lochleven Seafood /café aan de B 863 langs Loch Leven. www.lochlevenseafoodcafe.co.uk.


Daar graven, kraken en peuteren we ons door twee zeeverse krabben. Dat we uiteindelijk meer dan het dubbele van de besparing hebben uitgegeven, deert ons niet zo. De krabben, de ansjovisjes, de wijn en de pannacotta zijn allemaal even heerlijk. Bovendien staan we voor het Café geparkeerd met een goddelijk uitzicht op het Loch.

Loch Leven Seafood Café

Morgen rijden we door naar Fort William.

We hebben vandaag 83 kilometer gereden.  

Met de camper in Fort William

7 en 8 juni

Glen Nevis

 “Wat is het hier druk met tenten en trucks”, denken we, als we de parkeerplaats voor de gondelbaan bij Glen Nevis oprijden, zo’n 11 kilometer ten noorden van Fort William. We kunnen ons niet voorstellen dat al die mensen met de gondelbaan naar boven willen om van het uitzicht te genieten. Dat is ook niet zo. Al die busjes, tenten en de vele mountainbikes zijn er om op 9 en 10 juni de World Cup wedstrijden Mountainbiken bij te wonen. Van de top van de berg slingert zich over een lengte van nog geen 3 kilometer met een hoogteverschil van 550 meter een mountainbikepad vol kuilen, stenen, zand, gravel, bochten en schansen naar beneden. Het zal een spectaculair gezicht worden, want de snelste bikers doen dit traject in minder dan 5 minuten.
Vandaag inspecteren de 250 deelnemers uit 25 landen nauwgezet het parcours.

Ondertussen kunnen wij rustig in 15 minuten met de gondel naar boven. Daar maken we een wandeling naar een nog hoger gelegen uitzichtpunt, wat inderdaad een weids (en winderig) panoramabeeld oplevert van vele bergen en (weer) enkele lochs. Wat is het hier mooi! 

Eerder op de dag zijn we langs Loch Linnhe Fort William binnengereden. Deze ‘hoofdstad van de buitensporten’ is verder weinig spectaculair. We vinden er weer een hoofdstraat vol buitensportwinkels, afgewisseld met restaurantjes, whiskywinkels en zaken vol typisch Britse vakantiekleding.

Zoals op zo veel plaatsen, kunnen we weliswaar gemakkelijk (en niet duur) op een parkeerterrein ons rijdend appartementje parkeren. Maar ook hier geven bordjes aan dat overnachten niet is toegestaan. We slaan ons kamp daarom op op de enorme camping Glen Nevis, vlakbij Fort William. Rondom ons lijken de bergen een kring te maken.

Stoomtrein naar Malaigg

De volgende dag willen we met de stoomtrein naar Malaigg. Deze trein is alleen per internet te boeken of op de dag zelf bij de conducteur, mits er nog plaats is. Helaas blijkt de ochtendtrein vol; we besluiten ter plekke kaartjes te kopen voor de middagtrein (vertrek 14.45 uur, terugkomst in Fort William 20.15 uur). Een prima keus, zo blijkt achteraf. De vrije ochtend geeft ons  tijd om naar Glenfinnan te rijden om daar de trein – net als in de Harrie Potterfilm – over het viaduct te zien rijden. 

Op de terugweg naar Fort William stoppen we ook nog bij de sluizen van Banavie. Dit kanaal werd tussen 1803 en 1822 aangelegd en wordt tegenwoordig vooral door pleziervaartuigen gebruikt. Neptunus Staircase worden de acht boven elkaar liggende sluizen genoemd. Over een afstand van 460 meter schutten boten hier in acht stappen in totaal 20 meter omhoog of omlaag. In het kanaal ontdekken we nog een Nederlandse spits uit Zwolle, ooit gebouwd in 1962 en nu wanstaltig opgebouwd.

’s Middags komen we met de trein weer langs hetzelfde sluizencomplex. De trein denge-dengt zich met een gangetje van ongeveer 35 kilometer door het landschap. 

Vanuit het raam hebben we prachtige uitzicht over Loch Linnhe en de omringende heuvels. Het landschap wisselt tussen groene heuvels, wat kalere hogere toppen, vlaktes en uitzicht op Lochs. Enige keren zien we onderweg een groep reeën. Al met al rijden we uren tussen de kalenderplaten!  Dit traject staat niet voor niets bekend als een van de mooiste treinritten ter wereld (aldus de reisgids).  In Malaigg brengen we een kleine twee uur zoet met een wandelingetje, een kijkje aan de haven, de onvermijdelijke fish and chips en een pint bier. Op de terugweg wacht ons hetzelfde landschap in de namiddagzon.

We kijken tevreden terug op een fantastische dag met heerlijk weer. Het enige minpuntje zijn de midges, de minuscule mugjes, die feilloos onze blote reepjes huid weten te vinden!

De nacht brengen we weer door op camping Glen Nevis in Fort William en morgen rijden we met de camper naar Malaigg om daar over te varen naar het eiland Skeye.

Vandaag hebben we 68 kilometer gereden.