Sintra

Palacio Nacional

Een mengeling van Efteling en Disneyland. Dat gevoel krijgen we een beetje in Sintra,  een stadje dat wordt gedomineerd door een wit paleis met twee enorme schoorstenen. 

Maandag 16 september

Vanaf ons slaapplekje in Sintra op de gedoogplaats op de parkeeerplaats Parque do Porto aan de Azinhaga da Sardinha, is het ca. 250 meter naar  het centrum. Er is ook nog een andere camperplaats: campercontact.sitenr. 23597

Dit Palacio Nacional, gebouwd door koning Manuel (dezelfde van de poort in de onvoltooide kapel in Batalho)  toont binnen een enorme rijkdom aan Arabisch aandoend tegelwerk en prachtig beschilderde plafonds. 

Palacio da Pena

Een paar kilometer buiten Sintra ligt hoog op een berg het Palacio da Pena, rond 1840 gebouwd door Prins Ferdinand van Saxen-Coburg voor zijn vrouw, koningin Maria II. Het lijkt op het kasteel van Doornroosje in Disneyland. Maar misschien hebben de Disney-bouwers zich hier laten inspireren. Het resultaat is in ieder geval een rijk gemeubileerd romantisch droompaleis.

Quinta da Regaleira

Rijke kooplieden en adel lieten zich inspireren door deze paleizen en bouwden hun eigen buitenhuizen. Een voorbeeld is de Quinta da Regaleira, waaraan rond 1900 een rijke koffiehandelaar bijna zijn hele fortuin spendeerde. Hij heeft zich ook uitgeleefd op het park rond het huis, met een meertje, een waterval, een enorme put, een kapelletje, geheime gangen en torentjes en trappetjes. We verwachten ieder ogenblik het vliegend tapijt van de Efteling te zien. 

Al die paleizen en huizen gelegen in het groen, geven Sintra een bijzondere sfeer. Geen wonder dus dat heel Sintra op de werelderfgoedlijst van UNESCO staat. Wij hebben er in ieder geval met plezier de dag doorgebracht.

Net als gisteren begon de dag bewolkt, al werd het nog wel zonnig. De temperatuur is nog wat gezakt; het wordt vestjes-weer.  Het Palacio de Pene hebben we bezocht met de langs de paleizen rijdende bus 434. 

Naar en van Lissabon

Naar Lissabon

Vanaf Sintra rijden we dinsdagmorgen al vroeg langs de kust naar Cascais. Onderweg komen we langs Cabo do Roca, het meest westelijke puntje van het Europese continent. Er valt weinig meer over te zeggen dan dat de wind er vanaf de Atlantische oceaan met flinke kracht tegen aan beukt. We houden de verdere dag een was-, lees- rust, wifidag op de Orbiturcamping in Cascais. Jammer genoeg waait het ook hier flink.