Langs de Westelijke Algarve

21 en 22 september

Meest westelijk: Kaap de Sao Vincento

Waar we een paar dagen geleden de meest westelijke punt van het Europese continent hebben gezien, is het zaterdag 21 september  de beurt aan de meest zuid-westelijke kaap: Kaap de Sao Vincento, westelijk van Sagres in de Algarve. Deze punt is wél door de toeristen en de daar op afkomende uitbaters ontdekt. Een worstverkoper met humor brengt er de laatste ‘Bratwurst vor America’ aan de man. De zee is vandaag rustig maar op foto’s zien we hoe het hier kan spoken en de golven boven de 75 meter hoge klif kunnen uitslaan. 

Nu we toch in de buurt zijn, lopen we ook nog het in de zon blakerende fort rond op de nog zuidelijker liggende kaap bij Sagres.

We zijn hier gekomen  door vanaf Odeceixe parallel aan de kust te rijden met zo nu en dan uitstapjes echt naar  de kust. Het is een mooie tocht langs smalle weggetjes, waarbij we tegen de heuvels geplakte witte dorpjes passeren.

Dit was ons uitzicht vanaf de camperplaats in Odeceixe

Droomplaatsje

Een droomplaatsje voor de middag en avond vinden we op deze zonnige dag nog wat kilometers westelijker,  bij het strand van Salena. Een paar meter onder ons ligt een zandstrandje en zo’n tien meter bij ons vandaan rollen de golven het strand op. En ook bij een relatief kalme zee gebeurt dat niet stil en zoetjes maar horen we in een steeds aanzwellend en weer afnemend ritme de zee bulderend op het land afkomen.

Dit droomplaatsje op de eerste rang laten we niet graag los en ook zondag genieten we hier van de zon, de zee en het uitzicht. We moeten echter wel water laden en lossen en daarom rijden we in de namiddag naar Albufeira, waar we een plaatsje vinden op camping Albufeira, Estr. de Ferreiras, 8200-555 Albufeira, Portugal.

We hebben vandaag 69 kilometer gereden. . 

.

Nog meer Algarve: Albufeira, Faro, Olhao, Tavira

23, 24 september

Albufeira

Je hebt toeristisch, erg toeristisch  en super toeristisch. In de laatste categorie valt zonder enige twijfel Albufeira. We gaan er maandag 23 september vanaf de camping met de bus heen en dwalen door de straatjes vol winkeltjes met toeristensnuis en restaurantjes. Her en der vinden we nog een steegje of trappetje, dat een idee geeft van de oude vissersplaats. Verder is daar niet veel van over en kijken we vooral onze ogen uit op de vele toeristen in de meest wonderlijke outfits. We amuseren ons best een middag maar echt ons kopje thee is dit niet. Gezien de drukte zal dit voor duizenden mensen anders zijn, maar voor ons is Albufeira niet het hoogtepunt van deze reis.  

Algarve

En eigenlijk geldt dat voor de rest van de Algarvekust ook, zij het in mindere mate. We rijden de volgende dag door en brengen een paar uurtjes door in Faro, daarna in Olhao en als laatste in Tavira. Stuk voor stuk aardige maar niet heel bezienswaardige plaatsen. We dwalen  rond in het oude, in het geheel niet bewoonde stadshart van Faro en laten de sfeer op ons inwerken.. We slenteren langs de haven en de markt met Moorse koepeltjes in Olhao en klimmen in Tavira naar het kasteel, van waaruit we een mooi uitzicht hebben op de rode daken en bewerkte schoorstenen van de stad.

Een prachtig en rustig plaatsje voor de nacht vinden we zo’n 5 kilometer ten zuidwesten van Tavira, op een gedoog-camperplaats aan de lagune. 

We hebben vandaag  86 kilometer gereden. 

Het weer is nog steeds zonnig en tussen de 25 en 30 graden.

Door de landelijke Algarve via Loulé naar Mertola

25 september

Loulé

Onze overnachtingsplaats aan de lagune 

We laten vandaag het zuidelijkste deel van Portugal achter ons en richten de blik voorzichtig noordwaarts. Wel rijden we vanaf Tavira via de N270 eerst naar Loulé. Dit stadje ligt nog geen 12 kilometer landinwaarts van de drukke stranden en ademt een heel andere en rustiger sfeer.  Hart van de plaats vormt de in Moorse stijl opgetrokken markt, die van begin 20^e eeuw dateert. Het is er kleurig, zoals een markt behoort te zijn. Vlakbij de markt smullen we nog een keer van gegrilde sardientjes in een vooral door Portugezen bezochte  plaatselijke voetbalkroeg, annex restaurant. Tussen alle voetbalsjaals signaleren we er ook een van Feynoord!

Kurkeiken

Daarna rijden we door een ruig en nauwelijks bevolkt gebied noordoostwaarts, naar Mertola.

Het wordt een prachtige tocht, eerst nog  langs fruitteelt en olijfbomen, later vooral langs kurkeiken. Gedurende de hele tocht langs en door de heuvels en hoogvlakte komen we nauwelijks een levende ziel tegen. 

We houden uiteindelijk halt in Mertola aan de Guidianarivier, niet ver van de Spaanse grens. Het plaatsje wordt gedomineerd door een van oorsprong Moors kasteel. Vlakbij ligt een met spitse zuiltjes versierde kerk, die gebouwd is op en met restanten van een moskee.

Onze nachtplaats is in Mertola, aan de rivier. 
campercontact.sitenr. 12238        N 37.63889,  W -7.66112  

We hebben vandaag 130 kilometer gereden. 

Het weer is zonnig en tussen de 25 en 30 graden.  

                                              Ga verder in achterland van Alentejo en Evora