Omdat we vorig jaar vanaf de stad Donegal in het Noorden tot de Ring of Kerry in het zuiden steeds de Wild Atlantic Way hebben gevolgd, zoeken we nu een andere route, meer in het onbekendere midden van Ierland. We zigzaggen daarmee enigszins het land door. Deze tocht met de camper voert langs een kasteel, oude hoogkruizen en door woest Connemara.
Wie op de kaart van Ierland kijkt, ziet in dat midden van het groene eiland nogal wat meren, hier loughs geheten.
Ze zijn vooral bij sportvissers in trek, zo lezen we in onze reisgidsjes en her en der zien we ook nog wel wat bootjes maar eigenlijk vinden we de tocht langs het lower lough Erne toch wat saai, vergeleken bij het rauwe en imposante landschap in Donegal. Hier golven sappige groene weiden en is er veel meer begroeiing van bomen en struiken. Keurig netjes vinden we het.
Castle Coole
Interessant en bezienswaardig is wel Castle Coole, niet ver van Enniskillen. De grens loopt hier grillig en zo zijn we ineens weer in Noord-Ierland en moeten we weer met ponden betalen. Meevaller is dat Castle Coole wordt beheerd door de National Trust. Met ons lidmaatschapskaartje hebben we daardoor gratis toegang. |
| Castle Coole |
Het kasteel stamt uit 1790 en is in neo-classistische stijl opgetrokken. In eerste instantie vinden we het niet eens zo mooi maar de strikt symmetrische bouw heeft zeker wel wat. Het is door de eerste graaf van Belmore destijds vooral gebouwd om indruk te maken en daar heeft hij kosten noch moeite voor gespaard. Het verhaal gaat dat hij zijn bouwbudget van 20.000 pond uiteindelijk met het dubbele bedrag heeft overschreden. Geld voor de inrichting bleef er nauwelijks over. Zijn zoon heeft het kasteel echter na zijn vaders dood nog op passende wijze gemeubileerd en die meubels staan er nog steeds. Het is daarmee een van de weinige huizen met nog het originele meubilair. De graaf is in zijn opzet geslaagd, want indruk maakt het van binnen prachtig gedecoreerde kasteel zeker.
 |
| De State bedroom. Hier heeft nooit iemand geslapen Foto: national trust. |
We krijgen een leuke en interessante rondleiding van een enthousiaste vrijwilliger, die veel over het kasteel en zijn bewoners weet te vertellen. Helaas mag je binnen niet fotograferen. Bij het kasteel hoort natuurlijk nog een flink landgoed, compleet met meertje in dit geval. We wandelen er nog met plezier wat rond.
Clonmacnoise
We vervolgen onze tocht langs nog een meer, grazige weiden en wederom een lough naar het middelpunt van Ierland: Athlone. Een klein stukje ten zuiden daarvan ligt Clonmacnoise, aan de rivier de Shannon. Rond het jaar 900 zijn hier kerken en een kloosterschool gebouwd, op het kruispunt van de rivier en een oost-westverbinding over Ierland. Op die school hebben destijds naar alle waarschijnlijkheid al zo’n 6000 mensen tegelijkertijd gestudeerd. Dat is nu nauwelijks voor te stellen.
Rond de ruïne van de kathedraal liggen nog ruïnes van andere kerkjes en kapellen. Het meest interessant en imposant zijn echter de drie even oude of nog oudere hoogkruizen, waarvan er nog twee intact zijn. Op de kruizen zijn allerlei afbeeldingen in reliëf te zien. Kerken en school zijn destijds door zowel de Noormannen, als de Kelten en de Vikingen overvallen maar konden zich steeds herstellen. In de 16e eeuw werd echter ook deze kloostergemeenschap slachtoffer van het ontmantelen van de kloosterordes en is het geheel vervallen geraakt.
Na dit bezoek buigen we weer af naar het Westen. In Connemara, nota bene aan de Wild Atlantic Way, ligt Roundstone en daar staat Ierlands enige werkplaats, waar nog met de hand bodhrans worden gemaakt. Hoe onlogisch op de route het ook ligt, willen we dit toch graag zien.
Galway
Onderweg er naar toe, houden we een stop in Galway. Dit is een levendige studenten- en handelsstad, waar het deze dinsdagmiddag wemelt van de mensen in de binnenstad.
Ook vorig jaar waren we in Galway en ook toen was het druk, erg druk in de pubs.
In het centrum staat een beeld van Oscar Wilde en Eduard Vilde zittend op een bankje. Dat nodigt natuurlijk uit om er ook even te gaan zitten.
Connemara
De tocht naar Roundstone de volgende dag betekent meteen een schitterende rondrit door Connemara. We volgen vanuit Galway de N59 en dat blijkt al snel een heel mooie route langs bergen, die zich spiegelen in de talrijke meertjes, vlak langs de weg. We hebben zeker geen spijt van deze tocht, die door een dun bevolkt en prachtig stuk van West-Ierland voert. Al met al een mooie aanvulling op de route van de Wild Atlantic Way langs de kust, vinden we.
Bodhrans in Roudstone
In Roundstone vinden we de bodhranwerkplaats in een oude abdij. Helaas is in de werkplaats zelf niemand aanwezig maar op een film vertelt eigenaar Malachi hoe deze bijzondere Ierse trommels worden gemaakt. Natuurlijk kun je ze er ook kopen, net als tal van andere typisch Ierse muziekinstrumenten.
Dat vinden we niet nodig en met een klein uurtje hebben we het wel bekeken en rijden we langs de Twelve Pins (zo worden de bergen van Connemara genoemd) en langs de andere kant van het grote Lough Corrib weer terug richting Galway.
Tip: Roundstone is niet erg campervriendelijk. Overal staan bordjes, dat je er met de camper niet mag overnachten. Dat is jammer, want het plaatsje is leuk, met tal van restaurants en pubs. We hebben wel een mogelijkheid gezien nabij de Monastery Road, voor de oude abdij naar links. Hier staan geen bordjes en kun je goed staan. Het dorp ligt op een paar honderd meter. N 53.39390 W 9.91788.
Muziek in de pub in Corofin
Galway laten we nu rechts liggen. Zuidelijk ervan ligt midden in The Burren Corofin. Op de camping aldaar zijn we eerder geweest en we weten van vorig jaar dat in de tegenover de camping liggende pub Bofey Quinn op woensdagavond en zaterdagavond muzikanten samen komen. Dat is deze woensdag ook het geval.
De barman vertelt ons, dat er meestal zo’n stuk of vier vaste lokale muzikanten zijn en dat er verder wekelijks mensen aanschuiven, soms meer en soms minder. Deze avond zijn het er een stuk of tien, die met hun gitaren, banjo’s, accordeons, bodhran, fluiten en kleppers vooral al improviserend reels spelen. We hebben er weer een genoeglijke avond, die heel huiselijk wordt afgesloten met een bakje huisgesneden dikke frieten met gebakken bloedworst, die een van de stamgasten ongevraagd op alle tafeltjes komt zetten.
Gereden route deze drie dagen:
- Van Donegal de N15 en A46 naar Enniskillen.
- Van Enniskellen de A509, N3, N55, N4 en N63 naar Lanesborough
- Van Lanesborough de N61, stukje M6 en R357 en R444 naar Clomnmancoise.
- Van Clonmancoise de R444, R357 en M6 naar Galway
- Van Galway de N59 naar Canal Bridge en de R341 naar Roundstone
- Van Roundstone de R341 terug naar Canal Bridge, de R344 langs de Twelve Pins, de R59 naar Lennane en de R336, R45 en R334 naar Headford. De N84 naar Galway en de N en M18 naar Ennis en R476 naar Corofin.
Overnacht
- Van Donegal de N15 en A46 naar Enniskillen.
- Van Enniskellen de A509, N3, N55, N4 en N63 naar Lanesborough
- Van Lanesborough de N61, stukje M6 en R357 en R444 naar Clomnmancoise.
- Van Clonmancoise de R444, R357 en M6 naar Galway
- Van Galway de N59 naar Canal Bridge en de R341 naar Roundstone
- Van Roundstone de R341 terug naar Canal Bridge, de R344 langs de Twelve Pins, de R59 naar Lennane en de R336, R45 en R334 naar Headford. De N84 naar Galway en de N en M18 naar Ennis en R476 naar Corofin.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten