Gibraltar en Tarifa

De rots van Gibraltar

Uit onze jeugd herinneren we ons plaatjes van de steile rots van Gibraltar en zeeschepen met officieren in witte uniformen, die door de nauwe Straat van Gibraltar voeren. Dat schouwspel willen we met eigen ogen zien, temeer daar Jobs vader dit traject als koopvaardij-officier diverse malen moet hebben gevaren. 

Camperreis Spanje        Dag 27 en 28 

De werkelijkheid is een beetje anders. De bekende steile kant van de rots ligt niet naar zee maar naar het Spaanse binnenland gekeerd en aan de zeekant is nog een hele strook grond, vroeger militair terrein, nu volgebouwd met bedrijven en kantoren.
Er wonen en werken dan ook zo’n 30.000 mensen op dit stukje Brits grondgebied, dat Gibraltar nog altijd is. 

Gibraltar ligt maar 24 kilometer van Marokko en is altijd van strategische betekenis geweest. Sinds 1704 is de rots in Britse handen, al zou Spanje dat graag anders zien. Diverse referenda in de laatste jaren hebben echter uitgewezen dat het merendeel van de bewoners de voorkeur geeft aan de bestaande situatie. 

Rondrit met taxibusje

Wij komen deze bijzondere Britse kroonkolonie te voet binnen via de grenspost die een paar honderd meter af ligt van het omheinde parkeerterrein in Linea de la Concepcion, waar we met de camper staan. Paspoort meebrengen dus. Net na de grens is een boekingskantoortje voor “The official Rocktour by Taxi”. Voor 33 euro per persoon (inclusief 18 euro toegangskaatjes per persoon) rijdt een taxibusje ons langs de bezienswaardigheden en uitkijkpunten. 

Hercules, grotten en tunnels

Zo komen we langs de “Pilaren van Hercules””, een beeldhouwwerk dat herinnert aan de sage dat de Griekse God Hercules met zijn ene voet op Gibraltar stond en met zijn andere op een rots in Marokko en zo controle had op beide werelden. Later komen we ook bij St. Michaels Cave, mooi verlichte en enorm hoge grotten, die in de Tweede Wereldoorlog waren ingericht als noodhospitaal (nooit gebruikt). Ook is er aandacht voor het gangenstelsel The Great Siege Tunnels, waarvan de eerste al is gegraven tijdens het Grote Beleg van 1780. Het tunnelstelsel is in de Tweede Wereldoorlog nog enorm uitgebreid.

Direct na de grens is al duidelijk: dit is Engels grondgebied

De zuilen van Hercules

Uitzicht en apen

Allemaal leuk en aardig maar naar Gibraltar kom je voor het uitzicht op de scheiding van Atlantische Oceaan en Middellandse Zee en voor de apen. De chauffeur stuurt ons via een zeer smal weggetje naar de kam van de rots. Daarvandaan is het uitzicht inderdaad prachtig. 
Onder je zie je de schepen op de rede liggen bunkeren en in de verte zijn de bergen van Marokko te zien. 

Uitzicht vanaf de rot van Gibraltar op de schepen op de rede

Op dat punt zijn ook de beroemde apenkolonies. Ze klauteren op de taxibusjes en zitten zelfs op de schouders van toeristen. Gibraltar probeert de apen-populatie wel enigszins in de hand te houden. Vorig jaar is nog een kolonie verhuisd naar Schotland, zo vertelde de gids. 

Fish and chips in Mainstreet

Later lopen we nog door Mainstreet. Hier komen toeristen en Spanjaarden voor het voordeliger inkopen van tabak, drank, parfum, horloges en elektronica. De officiële munt is het pond maar de Euro wordt ook geaccepteerd. Om het Engelse gevoel compleet te maken zijn er de bekende rode telefooncellen en brievenbussen en serveren de pubs pinten Bitter en fish and chips. 

Het belanrijkste in Gibraltar: belastingvrij inkopen

Mainstreet Gibraltar

Kortom, Gibraltar is niet zozeer mooi als wel een wonderlijk fenomeen, dat leuk is om gezien te hebben. 

In een klein kwartiertje wandelen we vanaf Mainstreet via de enige toegangsweg – die dwars over de landingsbaan van het kleine vliegveld voert – dit stukje Engeland weer uit.

Kitesurfers bij Tarifa

We rijden met de camper dan door naar Tarifa, vlakbij het zuidelijkste puntje van het Europese continent. Het eilandje met de vuurtoren en dat zuidelijkste punt is echter afgesloten. 

Tientallen kitesurfers in actie

In Tarifa kijken we aan het strand vol bewondering naar de talloze kite-surfers, die hier hun kunsten vertonen. Hetzelfde zien we een stukje verder, bij Valdevaqueros, waar we op de gelijknamige camping overnachten en de volgende dag blijven staan. 

We houden een lees- en luierdagje en lopen vanaf de camping door een tunneltje onder de weg door naar het strand. Ook hier veel kitesurfers. Dit stuk kust aan de Zuid-Westkant van Spanje is vooral het domein van jonge, mooie, stoere en een beetje alternatieve mensen (en iedereen die zich zo voelt). Hier geen hoogbouw en beton, maar alleen een eenvoudig, hip barretje en een compleet camperdorp van ietwat alternatieve kitesurfers. Door de harde wind is dit minder een zonnebaadstrand maar het zicht op de tientallen, kleurige surfers is geweldig. 

Overnacht: Camping Valdevaqueros (Campercontact 47395) (ACSI-camping). Mooie, ruimte plaatsen op gras, schaduw van bomen. Wifi bij de receptie. 100 meter van strand. GPS: N 36.06920,  W 5.68073 
Gereden: 53 kilometer