27 t/m 29 mei
Omdat we het aan de kust wel hebben bekeken, trekken we verder het binnenland in. Via de nieuwe autoweg zou dat redelijk snel moeten gaan. Helaas moeten wij bij afslag 6a de autoweg af, omdat men aan de weg aan het werk is. (of althans dat van plan is). Dat betekent flink wat haarspeldbochten nemen. Een stukje verder mogen we de weg weer op maar dat genoegen blijkt van korte duur. Deze keer stuurt tom-tom ons er af, omdat het systeem kennelijk niet zeker is dat er een afslag is richting Meteora-kloosters. Die blijkt er wel degelijk te zijn maar dan hebben wij er al vele kilometers op de oude, zeer bochtige en soms slechte weg op zitten. Het levert wel een spectaculaire tocht door de bergen op, een skigebied, zo blijkt ons. We komen er paarden en koeien tegen. Even wordt het hachelijk, als de weg zo slecht is, dat hij in feite ophoudt. Gelukkig liggen er wat planken en manoeuvreert Job auto en caravan voorzichtig en zorgvuldig het ‘afstapje’ af. Het lukt allemaal zonder schade.
Nog meer dan de vorige camping doet camping Meteora Garden (met fraai uitzocht op de Meteora stenen en kloosters) ons denken aan Franse campings, pakweg 30 jaar geleden. Alleen de hurktoiletten ontbreken. Verder is alles er, maar werkt het met de Franse slag. Geen luxe maar het functioneert, de zon schijnt en de ontvangst is hartelijk. Meer kun je toch niet verwachten.
Meteora Kloosters
We zijn hier om de Meteora-kloosters te bezoeken en dat doen we dus. Het is een bijzonder gezicht: uit het vrij vlakke landschap doemen ineens een aantal loodrecht omhoog gaande rotsen op. Op die rotsen is in de 14e eeuw een aantal kloosters gebouwd. Ze liggen letterlijk op en tegen de rotsen geplakt; in vroeger dagen onneembare vestigingen. De kloosterlingen en al hun benodigdheden moesten met een mand worden opgehesen. Tegenwoordig zijn er trappen. Het bezoeken van de kloosters vergt dus een flinke klim.
We bekijken er drie: het klooster van de Megalo, het klooster van Verlaam en dat van Agios Stefanos.
Je mag steeds maar een paar vertrekken zien, waaronder de kerk. Die zijn van binnen van boven tot onder en rondom beschilderd, er hangen Griekse kruisen en Oosterse lampen. Aan de wanden iconen. Het geheel doet in onze westerse ogen bijna sprookjesachtig aan.
Heilige plaatsen
Voor de Grieken zelf zijn het duidelijk heilige plaatsen, zien we. Behalve toeristen komen ook Grieken met bussen vol. Ze branden kaarsen, slaan kruisen en kussen eerbiedig de iconen. Bijzonder om te zien. De kloosterlingen zelf zien we nauwelijks en op de foto willen ze niet, evenmin als je binnen mag fotograferen.Zaterdag vertrekken we weer uit deze streek en rijden richting Volos en de Pilion; een rit van ca. 3 uur over goede wegen. Minder aangenaam is de route met caravan dwars door het drukke Volos maar we redden het. Een beter alternatief was de Ringroad geweest en dan richting Platania, maar ja, weet alles maar es vooruit.
We staan nu op camping Sikia bij Kato Gatzea en voldoen daarmee aan alle clichés. We staan in de schaduw van olijf- en citroenbomen, de bedwelmende geur van bloemen in onze neus, zicht op zee en een glas onder handbereik.
Morgen gaan we de streek verkennen.
